Прашливото огледало го изработил Чен Сунг-чи. Во средината имало дамка, која требало да ја симболизира културната свест на средната класа. Но волонтерот во музејот погрешно помислил дека уметничкото дело е запуштено и прашливо – и решил да го избрише со тоалет-хартија.
Заменик-директорот Ченг Тинг-Чинг изјавил дека управата итно одржала разговори по направената грешка и дека било утврдено оти волонтерот верувал дека на огледалото се насобрала вистинска нечистотија и не бил свесен дека самата прашина е намерно дел од делото.
Четириесет години прашина биле во најголем дел избришани пред колегите да интервенираат – но уметничкото дело не можело целосно да се врати во првобитниот изглед.
Делото било дел од музејската изложба „Ние сме јас“, која прикажува работи создадени од градежен материјал и предмети за домаќинство. Стари огледала и мрежести ткаенини покриени со прашина се интегрирани со сурови панели за да го симболизираат исчезнувањето и протокот, додека истовремено ја одразуваат човечката истрајност и промената.
Адвокатката Цаи Чиа-хао изјавила дека бришењето на прашината од едно уметничко дело не мора нужно да претставува материјална штета на имот, што би можело да влијае на можноста на уметникот да бара отштета.
Слични незгоди се случувале и претходно. Во 2016 година, чистачи во една италијанска галерија фрлиле делови од модерна уметничка инсталација, мислејќи дека се ѓубре, а во 2021 година, руски чувар за време на својата прва смена нацртал очи на позната авангардна слика.
